‘Mijn allereerste ervaring met het ringen begon met de vondst van een dode, geringde eidereend op Terschelling, ergens rond 1972. Ze had een klein ringetje om haar poot. Het ringen bleek gedaan door de beroemde onderzoeker Kees Swennen. Het bracht een verhaal met zich mee, omdat deze specifieke vogel al enkele jaren oud was en op een andere locatie was geringd. Mijn perspectief veranderde: in plaats van slechts een willekeurige vogel, was dit een individu met een hele geschiedenis en reis achter zich. Voor mij was het de start van een levenslange fascinatie.’

100 vogels per dag

‘We vangen de vogels met nylon netten,’ vertelt Ton. ‘Die stellen we op tussen struiken. Wanneer vogels van de ene struik naar de andere willen vliegen, botsen ze tegen de netten en rollen naar beneden in een zak. Het uitnemen van de vogels vereist getrainde vingers! Vogels zijn kwetsbare en delicate wezentjes. We mogen en willen ze niet beschadigen. En ook belangrijk: we willen ze zo min mogelijk verstoren in hun natuurlijke gedrag: als ze zich niet natuurlijk kunnen gedragen na de vangst, is het onderzoek waardeloos.’ De vangsessies vinden plaats in het weekend, en vrijwilligers en onderzoekers lopen ieder half uur langs de netten. Dit gebeurt in de ochtend vanaf een uur voor zonsopgang, wat vooral in de zomer behoorlijk vroeg kan zijn. Op een goeie dag vangen Ton en zijn collega’s ongeveer 100 vogels. Per jaar zijn het er ongeveer 3000.